Απ τον Δία και την νύμφη Οθρηίδα γεννήθηκε ένα παιδί, ο Μελιτεύς, που η μάνα του το εγκατέλειψε στο δάσος από φόβο προς την Ήρα, αφού η νύμφη αυτή με τον Δία είχε σμιχτεί. Το δε παιδί, Θεού βουλή, δεν αφανίστηκε, αλλά μεγάλωνε τρεφόμενο από μέλισσες. Έτυχε όμως να το βρει, καθώς βοσκούσε πρόβατα κοντά εκεί, ο Φάγρος, που ‘χε πατέρα τον Απόλλωνα και μάνα του την νύμφη Οθρηίδα, την ίδια αυτή που γέννησε και τον Μελιτέα, του δάσους το παιδί. Κι αφού πολύ εθαύμασε το σώμα του παιδιού και πολύ περισσότερο ότι το τρέφαν μέλισσες, το σήκωσε από κει, στο σπίτι παίρνοντάς το, όπου με περισσή φροντίδα το ανέτρεφε, το όνομα Μελιτέας δίνοντάς του, γιατί από τις μέλισσες είχε τραφεί. Στον νου του όμως ήρθε και «χρησμός» που είπε κάποτε ο θεός: πως θα ‘σωζε «ομόγνιον», από την ίδια μάνα, αδελφόν, αυτόν, «τον τρεφόμενον υπό των μελισσών». Το δε παιδί επειδή γρήγορα ήταν ν’ ανδρωθεί, άντρας έγινε γενναίος κι όλων των περιοίκων αρχηγός και «πόλιν έκτισεν» στην Φθία, που την ονόμασε «Μελίτην». Όμως σε τούτην την Μελίτη «τύραννος βίαιος» έγινε και «υβριστής» κι οι κάτοικοι δεν λέγανε ούτε το όνομά του, οι ξένοι όμως, Τάρταρο, τον είχαν ονομάσει. Κι αυτός, όποια στον τόπο ξακουστή παρθένα ήταν με κάλλη, την βίαζε με απαγωγή προτού αυτή να παντρευτεί. Τότε λοιπόν διέταξε τους δούλους του να φέρουν την Ασπαλίδα, που ήτανε κόρη, μιάς όχι ασήμαντης φαμίλιας, του Αργαίου. Μα το κορίτσι, ως το ‘μαθε, και πριν οι απαγωγείς της φτάσουν αποφάσισε να κρεμαστεί. Και πριν ακόμα μαθευτεί η πράξη της αυτή, της Ασπαλίδας ο αδελφός, ο Αστυγίτης, ορκίστηκε: πως πρώτα θα εκδικιότανε τον τύραννο κι ύστερα θα ξεκρέμαγε της αδελφής το σώμα. Και γρήγορα την φορεσιά φορεί της Ασπαλίδος, κρύβοντας στ’ αριστερό πλευρό του ένα ξίφος κι έμοιαζε λες στην όψη του ίδιος η αδελφή του. Και περνώντας μες στου τύραννου το σπίτι, γυμνωμένον και αφύλαχτο ως τον ήβρε, ευθύς τον εκτελεί. «Οι δε Μελιτείς τον μεν Αστυγίτην εστεφάνουν» και με παιάνες τον συνόδευαν πομπή, «το δε σώμα του τυράννου» καταπόντισαν στον ποταμό πετώντας, τον οποίο μέχρι σήμερα από κείνα κει τα χρόνια Τάρταρο τον ονομάζουν. Το σώμα όμως της Ασπαλίδας, που παντού τ’ αναζητούσαν να του κάνουνε επίσημη κηδεία, δεν μπορούσαν να το βρούν, γιατί αυτό εξαφανίσθηκε από θέλημα θεού, κι αντί για σώμα εμφανίστηκε ένα ξόανο στημένο πλάϊ σε κείνο της Αρτέμιδος. Κι ονομάζεται απ τους ντόπιους το ξόανο αυτό: Ασπαλίδα Αμειλήτη Εκαέργη, Ασπαλίδα η Αμείλικτη που δρα από μακριά, και προς χάριν του οποίου κάθε χρόνο οι παρθένες, ένα άσπορο τραγάκι απαγχονίζουν, γιατί κι η Ασπαλίς παρθένος ήταν όταν τον εαυτό της «απηγχόνισεν».
Ιωάννης Τριανταφύλλου Τράντας
Βόλος 21η Μάη 2011,- 1η Μάη 2012